خلاصه کتاب گوزل کندیمیز ( نویسنده اصغر صفاری )

کتاب «گوزل کندیمیز» اثر اصغر صفاری، مجموعه ای از اشعار ترکی آذربایجانی است که خواننده را به سفری دلنشین در دل خاطرات کودکی و زندگی روستایی دعوت می کند. این اثر گران بها، آینه ای تمام نما از فرهنگ، آداب و رسوم اصیل آذربایجان است که با زبانی شیرین و صمیمی، روایتی جاودانه از گذشته ای زیبا را به تصویر می کشد.

قدرت بی بدیل شعر در زنده نگه داشتن فرهنگ و انتقال حس و حال گذشته، بر کسی پوشیده نیست. «گوزل کندیمیز» نمونه ای درخشان از این قدرت است؛ اثری که نه تنها یک خلاصه کتاب گوزل کندیمیز بلکه دعوتی است به بازخوانی آنچه از هویت و ریشه های یک سرزمین بر دل و جان نشسته است. اشعار اصغر صفاری در این مجموعه، بیش از کلماتی بر کاغذ، تپش های قلبی است که برای زنده ماندن خاطرات جمعی و ارزش های رو به فراموشی می تپد. هر بیت، تصویری زنده از زندگی روستایی، سادگی و صمیمیت مردمان آن را پیش روی خواننده می گذارد و او را درگیر حس نوستالژی و دلتنگی می کند. این کتاب، گنجینه ای ارزشمند برای علاقه مندان به ادبیات، فرهنگ و زبان ترکی آذربایجانی است که به دنبال کشف لایه های عمیق تری از هویت خود هستند.

اصغر صفاری: صدای رسای نوستالژی آذربایجان

شناخت نویسنده ی یک اثر، به درک عمیق تر آن کمک شایانی می کند. اصغر صفاری، شاعری از جنس خاک و ریشه، با دغدغه هایی عمیق برای حفظ میراث فرهنگی و زبانی سرزمینش، قلم به دست گرفته و «گوزل کندیمیز» را آفریده است. این مجموعه اشعار، نه تنها بازتاب دهنده ی تجربیات شخصی اوست، بلکه به روایتی جمعی تبدیل می شود که نسل های مختلف آذربایجانی ها می توانند با آن ارتباط برقرار کنند.

صفاری در پی آن بود که خاطرات دوران کودکی و زندگی روستایی را، به ویژه برای نسل های جدید، بازگو کند. این دغدغه از آنجا نشأت می گیرد که بسیاری از آداب و رسوم اصیل آذربایجان، بازی های کودکانه و سبک زندگی ساده ی گذشته در معرض فراموشی قرار گرفته اند. او تلاش کرده است تا با اشعار ترکی آذربایجانی اصغر صفاری، پلی میان گذشته و حال بسازد و این گنجینه ی فرهنگی را به آیندگان منتقل کند. خواننده در این اشعار، نه تنها با زندگی گذشته ی یک روستا آشنا می شود، بلکه گویی خود نیز در آن دوران حضور می یابد و این دغدغه ی اصیل نویسنده، به تجربه ای مشترک برای همه تبدیل می گردد.

انتخاب زبان ترکی آذربایجانی برای سرودن این اشعار، نشان دهنده ی تعهد صفاری به زبان مادری و هویت فرهنگی قوم خود است. او با این کار، نه تنها به شعر گویشی آذربایجانی جانی دوباره بخشیده، بلکه واژگان و اصطلاحات محلی را که شاید در گفتار روزمره کمتر به کار می روند، در قالب شعر زنده نگه داشته است. این شیوه نگارش، سبب می شود که هر کلمه، با حسی عمیق و آشنا در دل خواننده جای گیرد و تصاویر ذهنی روشنی را ایجاد کند.

گوزل کندیمیز: کاوشی در لایه های پنهان یک دهکده زیبا (خلاصه تحلیلی و مضامین اصلی)

کتاب «گوزل کندیمیز» نه صرفاً مجموعه ای از اشعار، بلکه سفری است به جهانی که شاید دیگر وجود نداشته باشد؛ جهانی از سادگی، صمیمیت و پیوند ناگسستنی با طبیعت و فرهنگ. در ادامه، به مضامین اصلی گوزل کندیمیز می پردازیم که تار و پود این اثر ارزشمند را تشکیل می دهند.

الف. کودکی: باغی پر از بازی های فراموش شده و شیطنت های دلنشین

یکی از درخشان ترین ابعاد خلاصه کتاب گوزل کندیمیز، به تصویر کشیدن دوران کودکی است؛ دورانی که برای بسیاری، یادآور شیرین ترین خاطرات زندگی است. صفاری با دقت و ظرافتی مثال زدنی، زندگی کودکان در روستای خود را نقاشی می کند. خواننده در این اشعار، شاهد بازی های سنتی مانند هفت سنگ، الک دولک، قایم باشک و شور و هیجان بی حد و حصر کودکان در کوچه باغ ها و مزارع می شود.

دوستی های پاک و بی غل و غش، شیطنت های بی غرض و لحظات شادی که تنها در بستر سادگی زندگی روستایی معنا پیدا می کنند، همه و همه در این اشعار به زیبایی تمام وصف شده اند. معصومیت و بی خیالی آن دوران، حس دلتنگی و نوستالژی عمیقی را در خواننده بیدار می کند. گویی صفاری با هر بیت، از ما دعوت می کند تا برای لحظه ای، کفش های کودکی مان را بپوشیم و دوباره در آن باغ پر از رویا و بازی های فراموش شده، قدم بزنیم. این بخش از کتاب، تلنگری است به آن ارزش های ساده ای که شاید در زندگی پرشتاب امروزی، به دست فراموشی سپرده ایم و یادآور می شود که شادی های واقعی، اغلب در سادگی نهفته اند.

ب. زندگی روستایی: ضربان قلب فرهنگ و سنت های کهن

قلب تپنده ی «گوزل کندیمیز»، روایت های زنده ای است از فرهنگ و آداب و رسوم آذربایجان در شعر. اصغر صفاری با قلمی جادویی، تصویری دقیق و ملموس از زندگی روستایی را پیش روی ما می گذارد. او از جزئیات روزمره تا مراسم های باشکوه، همه را با شور و اشتیاق روایت می کند.

مراسم «چله گئجه سی» (شب یلدا) با کرسی گرم و جمع صمیمی خانواده، بوی هندوانه و آجیل، و قصه های مادربزرگ، چنان زنده توصیف می شود که خواننده خود را در آن فضای پر از مهر و محبت احساس می کند. مراسم عروسی با ساز و دهل، رقص و پایکوبی، لباس های محلی و شور و حال خاص روستایی، تصویری فراموش نشدنی از پیوندهای اجتماعی عمیق را ارائه می دهد. کار در مزرعه و همکاری جمعی، شخم زدن زمین، کاشت و برداشت محصول، همه نمادی از یک جامعه ی متحد و مهربان است که در آن، روابط انسانی بر هر چیز دیگری ارجحیت دارد.

کهریزی ها که شریان حیاتی روستا محسوب می شدند، باغ های پربار میوه که سفره ی اهالی را رنگین می کردند، و خرمن گاه ها که مرکز فعالیت های کشاورزی و گردهمایی های فصلی بودند، نه فقط مکان هایی فیزیکی، بلکه نمادهایی از برکت، تلاش و زندگی جاری روستایی هستند. این تصاویر، نقد و بررسی کتاب گوزل کندیمیز را به فراتر از یک تحلیل ادبی سوق می دهد و آن را به کاوشی در جامعه شناسی و مردم شناسی تبدیل می کند. صفاری با این توصیفات، اهمیت حفظ این سنت ها و ارزش ها را به مخاطب یادآوری می کند.

ج. پیوند با طبیعت: سروده ای در ستایش زیبایی های آذربایجان

طبیعت در «گوزل کندیمیز» صرفاً یک پس زمینه نیست، بلکه خود یکی از شخصیت های اصلی اشعار است؛ شخصیتی که با روستا و مردمش پیوندی ناگسستنی دارد. شعر نوستالژیک ترکی صفاری، مملو از توصیفات دلنشین از عناصر طبیعی آذربایجان است.

کوه های سربلند مانند «جنّی قَیه» و «نباتعلی»، نه تنها نشانه های جغرافیایی، بلکه نگهبانان خاموش تاریخ و داستان های روستا هستند. رودخانه ی «قزل اوزن» با جریان آرام و مداوم خود، نمادی از پایداری و گذر زمان است که در طول تاریخ شاهد وقایع بسیاری بوده است. چشم اندازهای دلنشین، دشت های سرسبز و آسمان آبی، همه به گونه ای وصف می شوند که حس آرامش و تعلق به سرزمین را در خواننده برمی انگیزند. صفاری با این توصیفات، زیبایی های طبیعی آذربایجان را جشن می گیرد و نشان می دهد که چگونه زندگی روستایی، با طبیعت در هم تنیده است.

این پیوند با طبیعت، حس احترام و قدردانی از نعمات الهی را در خواننده تقویت می کند. طبیعت، منبع الهام، پناهگاه و بخشی جدایی ناپذیر از هویت روستایی است. اشعار صفاری، ما را به یاد می آورد که چگونه انسان در گذشته، با طبیعت زندگی می کرد، نه در مقابل آن. این بخش از کتاب، تجربه ای دلنشین از غرق شدن در زیبایی های ناب آذربایجان را به ارمغان می آورد و خواننده را به تحسین این سرزمین فرامی خواند.

د. زبان و هویت: ترکی آذربایجانی، گنجینه ای از واژه ها و احساسات

انتخاب زبان ترکی آذربایجانی برای سرودن «گوزل کندیمیز»، تصمیمی آگاهانه و سرشار از معناست. این انتخاب، نه تنها به حفظ اصالت فرهنگی کمک می کند، بلکه نشان دهنده ی اهمیت زبان به عنوان حامل اصلی هویت و خاطرات جمعی است. صفاری با استفاده از گویش محلی، اشعار خود را به گنجینه ای از واژه ها و اصطلاحات تبدیل کرده که هر کدام، باری از تاریخ و فرهنگ را بر دوش می کشند.

در دنیایی که زبان ها و گویش های محلی در معرض فراموشی قرار دارند، گوزل کندیمیز اثر اصغر صفاری، همچون فانوسی روشن، بر اهمیت حفظ این میراث تاکید می کند. قدرت شعر در زنده نگه داشتن این گویش ها بی نظیر است؛ چرا که کلمات در شعر، نه تنها معنای لغوی، بلکه احساس، تاریخ و خاطره ای جمعی را با خود حمل می کنند. خواندن این اشعار، برای گویش وران ترکی آذربایجانی، تجربه ای عمیق و آشنا از بازگشت به ریشه ها و بازیابی هویت است. برای دیگران نیز، فرصتی برای آشنایی با زیبایی ها و عمق یک زبان و فرهنگ غنی.

«زبان، بیش از ابزار ارتباطی، آینه ای از روح و فرهنگ یک ملت است و اصغر صفاری با «گوزل کندیمیز» این آینه را با زیبایی تمام صیقل داده است.»

از این رو، کتاب «گوزل کندیمیز» نه تنها یک اثر ادبی، بلکه یک سند فرهنگی مهم محسوب می شود که نقش به سزایی در حفظ و ارتقای اهمیت کتاب گوزل کندیمیز در فرهنگ شفاهی و نوشتاری آذربایجان دارد.

از دهان شاعر: گزیده ای از ابیات ماندگار گوزل کندیمیز (با ترجمه و تحلیل)

شاید هیچ چیز به اندازه ی چشیدن از خود شعر، نمی تواند عمق و زیبایی «گوزل کندیمیز» را به تصویر بکشد. در اینجا به برخی از ابیات شاخص این مجموعه و تحلیل آن ها می پردازیم.

۱. وصف شب یلدا و حس جمعی

در قسمتی از کتاب، صفاری به زیبایی مراسم شب یلدا (چله گئجه سی) را چنین وصف می کند:

کند آراسینده بویوک اوت قالانوب
یاش اودون دا قوری اوتوندا یانوب
گون باتور آخشام اولور وقت قارالور
هامی کس چله یچون قارپوز الور
بو گئجه چله گئجه چوخدا اوزون
بیر گئجه دی که تایی یوخدی اونون

ترجمه:

وسط دهکده هیزم های بزرگ انباشته شده است
هیزم تر و خشک با هم می سوزند
خورشید غروب می کند، شب می رسد، هوا تاریک می شود
همه برای شب چله هندوانه می گیرند
این شب چله، شب بسیار بلندی است
شبی است که همتایی ندارد

تحلیل: این ابیات با تصاویری ملموس، فضای گرم و صمیمی شب یلدا را در روستا به تصویر می کشند. «اوت قالانوب» (هیزم انباشته شده) نمادی از گرمای محفل و جمع شدن خانواده هاست. توصیف خرید هندوانه و بلند بودن شب، حس انتظار و شادی مشترک را منتقل می کند. این شعر، نه تنها یک رسم کهن را یادآور می شود، بلکه بر اهمیت کنار هم بودن و ارزش های خانوادگی در خاطرات کودکی در گوزل کندیمیز تاکید دارد.

۲. توصیف برکت و غنای طبیعت روستا

در بیتی دیگر، به زیبایی و برکت طبیعت روستا اشاره می کند:

کندیمیزین باغچاسی وار باغی وار
انجیلی وار زیتونی وار یاغی وار
کهریزی وار کُهشئنی وار داغی وار
جنّی قَیه، نباتعلی ، نظر خان
ارشت کیمین شهرتلی کنده قربان

ترجمه:

روستای ما باغچه دارد، باغ دارد
انجیر دارد، زیتون دارد، روغن دارد
کهریز دارد، کهشن دارد، کوه دارد
جنی قیه، نباتعلی، نظرخان
فدای روستای مشهوری چون ارشت (نام روستای شاعر)

تحلیل: این ابیات، سرشار از حس غرور و تعلق خاطر به روستا هستند. صفاری با برشمردن نعمات طبیعی مانند باغ ها، انجیر، زیتون، روغن و چشمه ها (کهریز و کهشن)، برکت و غنای سرزمین خود را برجسته می کند. نام بردن از کوه ها (جنّی قَیه، نباتعلی، نظرخان) به عنوان نمادهای استواری و شکوه، به شعر عمق بیشتری می بخشد. این قطعه، تصویری از روستایی خودکفا و پر از زندگی را ترسیم می کند که در آن، طبیعت نقش محوری در تامین معیشت و هویت مردم دارد. خواننده در این بخش، خود را در میان این طبیعت سرشار و سخاوتمند احساس می کند.

۳. پیوند ناگسستنی با ریشه ها

پایان بندی های اشعار صفاری غالباً با حس تعلق خاطر و دلبستگی به زادگاه همراه است، مانند این بیت که در رقبا نیز اشاره شده:

منده سیزین شاعر اوغلوز اصغرم
هاردا اولسام کندیمی چوخ ایستئرم

ترجمه:

من هم اصغرم، فرزند شاعر شما
هر کجا باشم، روستایم را بسیار دوست دارم

تحلیل: این ابیات، جوهره ی اصلی احساسات صفاری را آشکار می کنند. او با فروتنی خود را فرزند روستا معرفی می کند و با تاکید بر عشق بی قید و شرطش به زادگاه، پیوندی عمیق و ابدی با ریشه های خود برقرار می کند. این حس تعلق، در تمام تار و پود کتاب جریان دارد و پیام اصلی آن را که همانا حفظ هویت و خاطرات است، تقویت می کند. این بخش، خواننده را به بازاندیشی درباره ی ریشه ها و زادگاه خود دعوت می کند و حسی از نزدیکی و همذات پنداری ایجاد می کند.

هنر شاعری اصغر صفاری: سادگی بیان و عمق احساس

هنر شاعری اصغر صفاری در «گوزل کندیمیز»، ترکیبی دلنشین از سادگی و عمق است که به اشعار او جانی تازه می بخشد و خواننده را مسحور خود می کند. این سبک نگارش، عامل اصلی برقراری ارتباط عمیق و ماندگار کتاب با مخاطبان است.

الف. زبان و لحن

یکی از ویژگی های بارز اشعار صفاری، زبان ساده، صمیمی و روان اوست. او از پیچیدگی های ادبی دوری جسته و با کلماتی از دل مردم و محیط روستا، سخن می گوید. این سادگی، باعث می شود که گوزل کندیمیز اثر اصغر صفاری برای هر قشری از جامعه، از جوانان گرفته تا سالمندان، قابل فهم و دلنشین باشد. لحن او، گرم و خودمانی است؛ گویی شاعری است که در کنار آتش نشسته و قصه های دوران کودکی و دلبستگی هایش به روستا را برایمان تعریف می کند. این لحن صمیمی، حس اعتماد و نزدیکی با خواننده ایجاد می کند و او را به همسفر شدن با شاعر در این سفر نوستالژیک دعوت می نماید.

ب. تصاویر و استعارات

صفاری در اشعارش، از تصاویر بومی و ملموس به وفور استفاده می کند. او با نقاشی صحنه هایی از زندگی روزمره روستا، طبیعت بکر آذربایجان و بازی های کودکانه، فضایی زنده و پویا خلق می کند. استعاره های او، پیچیده نیستند؛ بلکه از دل طبیعت و زندگی عادی مردم برخاسته اند و همین موضوع، آن ها را برای خواننده بسیار قابل درک و احساس پذیر می سازد. به عنوان مثال، توصیف «کهریزی» (قنات) به عنوان شریان حیاتی روستا یا «باغچه» به عنوان نماد برکت، استعاراتی هستند که از دل واقعیت زندگی روستایی بیرون آمده و عمیقاً در ذهن مخاطب جا می گیرند. این تصاویر، نه تنها زیبا هستند، بلکه به خلاصه کتاب گوزل کندیمیز بعد عمیق تری می بخشند و خواننده را به تفکر وا می دارند.

ج. وزن و قافیه

با وجود سادگی زبان، صفاری در به کارگیری اوزان و قافیه های متناسب با شعر ترکی گویشی مهارت بالایی دارد. او با انتخاب وزن های خوش آهنگ و قافیه های گوش نواز، به اشعار خود موسیقی خاصی می بخشد. این مهارت در استفاده از فرم، باعث می شود که اشعار او حتی بدون اطلاع از معنای دقیق تک تک کلمات، از لحاظ موسیقایی دلنشین و تاثیرگذار باشند. این آهنگین بودن، علاوه بر زیبایی، به ماندگاری اشعار در ذهن خواننده نیز کمک می کند و آن ها را به زمزمه های شیرین تبدیل می سازد.

د. عنصر نوستالژی

شاید برجسته ترین عنصر در اشعار ترکی آذربایجانی اصغر صفاری، تزریق هنرمندانه ی حس نوستالژی و حسرت به گذشته ای از دست رفته باشد. صفاری به گونه ای از دوران کودکی، سادگی زندگی روستایی و ارزش های فراموش شده سخن می گوید که دلتنگی عمیقی را در خواننده برمی انگیزد. این نوستالژی، صرفاً حسرت برای گذشته نیست؛ بلکه تلنگری است برای بازنگری در ارزش های فعلی و قدردانی از آنچه داریم. این عنصر، مخاطب را به سفری در زمان می برد و او را با احساسات مشترک انسانی پیوند می دهد. صفاری با ظرافت خاصی، مرز میان حسرت و امید را حفظ می کند و این همان چیزی است که «گوزل کندیمیز» را به اثری ماندگار و تاثیرگذار تبدیل کرده است.

چرا گوزل کندیمیز را بخوانیم؟ (توصیه های کاربردی برای مخاطبان)

در میان انبوه کتاب ها و محتواهای متنوع، شاید این سوال پیش بیاید که چرا گوزل کندیمیز را بخوانیم؟ این اثر، فراتر از یک مجموعه شعر، تجربه ای غنی و فراموش نشدنی را به خوانندگان خود هدیه می دهد که دلایل متعددی برای مطالعه ی آن وجود دارد:

1. تجربه نوستالژی و بازخوانی خاطرات: اگر به دنبال بازگشت به گذشته، مرور خاطرات کودکی و لذت بردن از سادگی زندگی هستید، این کتاب بهترین انتخاب است. اشعار اصغر صفاری، قدرت ویژه ای در برانگیختن حس دلتنگی و یادآوری لحظات شیرین گذشته دارند.

2. آشنایی با فرهنگ غنی آذربایجان: «گوزل کندیمیز» دروازه ای است به دنیای آداب و رسوم، سنت ها و ارزش های اصیل آذربایجان. مطالعه این کتاب به شما کمک می کند تا با بخش مهمی از هویت فرهنگی این منطقه آشنا شوید و درک عمیق تری از آن پیدا کنید.

3. لذت بردن از شعر گویشی اصیل: برای علاقه مندان به ادبیات و شعر، این کتاب فرصتی بی نظیر برای تجربه شعر گویشی آذربایجانی با تمام زیبایی ها و ظرافت های آن است. زبان شیرین و روان صفاری، حتی برای کسانی که به زبان ترکی آذربایجانی مسلط نیستند (با کمک ترجمه)، تجربه ای لذت بخش خواهد بود.

4. حفظ میراث فرهنگی: با مطالعه و حمایت از آثاری مانند «گوزل کندیمیز»، به حفظ و انتقال میراث فرهنگی و زبانی به نسل های آینده کمک می کنیم. این کتاب، گامی مهم در راستای زنده نگه داشتن گویش ها و سنت های رو به فراموشی است.

5. یافتن آرامش در دنیای پرهیاهو: برای کسانی که از سرعت و شلوغی زندگی شهری خسته شده اند، اشعار این کتاب می تواند همچون نسیمی خنک، آرامش بخش و التیام دهنده باشد. این اثر، پناهگاهی برای روح و ذهن است تا برای لحظاتی از دغدغه های روزمره فاصله بگیرد.

این کتاب به ویژه به نسل جدید آذربایجانی ها که می خواهند با ریشه ها و هویت خود بیشتر آشنا شوند، و همچنین به پژوهشگران ادبیات محلی توصیه می شود. «گوزل کندیمیز»، نه فقط برای خواندن، که برای زندگی کردن و درک عمیق تر از معنای سادگی و اصالت است.

راهنمای دسترسی به گوزل کندیمیز: مشخصات فنی و پلتفرم های قانونی

برای آن دسته از خوانندگانی که ترغیب شده اند تا این سفر دلنشین ادبی را تجربه کنند، دسترسی به کتاب «گوزل کندیمیز» بسیار آسان است. در این بخش، اطلاعات فنی و راهنمای دانلود قانونی کتاب گوزل کندیمیز را ارائه می دهیم.

مشخصات فنی کتاب

عنوان	مشخصات
نام کتاب	گوزل کندیمیز
نویسنده	اصغر صفاری
ناشر چاپی	انتشارات ماهواره
سال انتشار	۱۳۹۸
فرمت کتاب الکترونیک	EPUB
تعداد صفحات	حدود ۶۵ تا ۶۷ صفحه (بسته به نسخه)
زبان	فارسی و ترکی آذربایجانی
شابک (ISBN)	978-600-459-617-6
موضوع کتاب	شعر گویشی، ادبیات آذربایجانی، خاطرات، فرهنگ محلی

پلتفرم های قانونی برای خرید یا دانلود

برای حمایت از نویسنده و ناشر و همچنین دسترسی به نسخه ی معتبر و با کیفیت، توصیه می شود از پلتفرم های قانونی زیر استفاده کنید:

• طاقچه: این پلتفرم یکی از بزرگترین کتابخانه های دیجیتال فارسی است که امکان خرید و دانلود نسخه ی الکترونیک (EPUB) «گوزل کندیمیز» را فراهم می کند. شما می توانید کتاب را در اپلیکیشن طاقچه بر روی موبایل، تبلت یا رایانه ی خود مطالعه کنید.

• کتابراه: اپلیکیشن کتابراه نیز محیطی کاربرپسند برای دسترسی به هزاران کتاب الکترونیک و صوتی فراهم کرده است. با نصب این اپلیکیشن، می توانید به راحتی معرفی کتاب گوزل کندیمیز را مشاهده و سپس اقدام به خرید و مطالعه ی آن نمایید.

• فراکتاب: فراکتاب نیز یکی دیگر از منابع معتبر برای خرید قانونی کتاب های الکترونیک و صوتی است. این پلتفرم نیز نسخه ی دیجیتال «گوزل کندیمیز» را ارائه می دهد و تجربه ی مطالعه ای لذت بخش را برای شما فراهم می کند.

با مراجعه به این پلتفرم ها، نه تنها می توانید به سادگی به صفاری گوزل کندیمیز دسترسی پیدا کنید، بلکه با خرید قانونی، از حقوق مولف و ناشر نیز حمایت به عمل می آورید. این امر به پایداری و رشد ادبیات و فرهنگ کشورمان کمک شایانی خواهد کرد.

سخن پایانی: گوزل کندیمیز، یادگاری برای تمام فصول

در پایان این سفر دلنشین به دنیای «گوزل کندیمیز»، می توان این اثر را نه تنها یک کتاب شعر، بلکه یک یادگار ارزشمند و ماندگار برای تمام فصول دانست. اصغر صفاری با قلم شیوا و سرشار از احساس خود، اثری خلق کرده است که فراتر از زمان و مکان، با روح و جان خواننده ارتباط برقرار می کند.

این کتاب، پیام آور اهمیت ریشه ها، ارزش های اصیل، و زیبایی های پنهان در سادگی زندگی است. از خاطرات کودکی در گوزل کندیمیز گرفته تا توصیف فرهنگ و آداب و رسوم آذربایجان در شعر، هر صفحه از این مجموعه، دعوتی است به تأمل در آنچه هستیم و از کجا آمده ایم. «گوزل کندیمیز» نقش ماندگاری در ادبیات و فرهنگ آذربایجان ایفا می کند و به عنوان گنجینه ای از اشعار ترکی آذربایجانی اصغر صفاری، همواره مورد توجه خواهد بود.

به راستی، کمتر کتابی یافت می شود که این چنین با صمیمیت و صداقت، خواننده را به بطن یک فرهنگ و زندگی، دعوت کند. این کتاب، نه تنها برای آذربایجانی ها، بلکه برای هر کسی که به دنبال ارتباط عمیق تر با خود، گذشته اش و زیبایی های انسانی است، یک انتخاب بی نظیر خواهد بود. امیدواریم این معرفی کتاب گوزل کندیمیز، شما را ترغیب کرده باشد تا خود نیز این سفر ادبی و فرهنگی را تجربه کنید و با چشیدن طعم شیرین اشعار آن، لحظاتی فراموش نشدنی را سپری نمایید.

همانطور که شاعر خود می گوید، و این بیت عصاره ی اصلی احساس کتاب است:

«هاردا اولسام کندیمی چوخ ایستئرم»

«هر کجا باشم، روستایم را بسیار دوست دارم»

این عشق به ریشه ها و زادگاه، پیامی است که «گوزل کندیمیز» برای همیشه در قلب ما حک می کند.