جلب سیار یعنی چه

جلب سیار دستوری قضایی است که به ضابطان دادگستری اختیار می دهد تا متهم یا محکوم علیه را در هر زمان و مکانی که یافتند، دستگیر کرده و برای ادامه رسیدگی یا اجرای حکم به مرجع قضایی صالح تحویل دهند. این حکم برخلاف جلب عادی، محدود به یک حوزه قضایی مشخص نیست و در سراسر کشور قابل اجرا است، مشروط بر آنکه مدت اعتبار آن به پایان نرسیده باشد و متهم یا محکوم علیه فراری یا مخفی محسوب شود.

واژه «جلب سیار» برای بسیاری از افراد ممکن است غریب یا نگران کننده باشد. تصور مواجهه با چنین حکمی می تواند اضطراب آور باشد، اما آگاهی از ماهیت، شرایط صدور و نحوه عملکرد آن، به افراد کمک می کند تا با دیدی روشن تر با مسائل حقوقی مرتبط برخورد کنند. در نظام قضایی ایران، جلب سیار یکی از ابزارهای مهم برای تضمین حضور افراد در برابر قانون است، چه در مراحل تحقیقات مقدماتی و چه در مرحله اجرای احکام.

شناخت دقیق این مفهوم نه تنها برای کسانی که ممکن است مستقیماً با آن درگیر شوند حیاتی است، بلکه برای افزایش دانش حقوقی عمومی جامعه نیز اهمیت فراوانی دارد. این دستور قضایی، به دلیل گستردگی حوزه اجرا و قدرت قانونی آن، از حساسیت بالایی برخوردار است. در ادامه، به بررسی جامع ابعاد مختلف حکم جلب سیار، از تعریف و تمایزات آن با جلب عادی گرفته تا شرایط صدور، نحوه اجرا، مدت اعتبار و مهم تر از همه، راهکارهای عملی برای رفع آن می پردازیم.

درک حکم جلب سیار: تعریف و تمایزات کلیدی

در دنیای پیچیده حقوق، مفاهیم متعددی وجود دارند که ممکن است برای افراد عادی گیج کننده باشند. یکی از این مفاهیم، «جلب» است که در واقع به معنای احضار یا دستگیری فرد به دستور مرجع قضایی است. اما وقتی واژه «سیار» به آن اضافه می شود، ابعاد و گستره آن به شکل چشمگیری تغییر می کند.

جلب سیار چیست؟ تعریفی جامع برای همگان

در نظام حقوقی ایران، «جلب» به معنای احضار فردی (اعم از متهم، محکوم علیه، شاهد یا مطلع) به دادگاه یا دادسرا است. این احضار ممکن است به صورت کتبی (احضاریه) یا در صورت عدم حضور فرد یا ضرورت، به صورت جلب (دستگیری توسط ضابطین) انجام شود.

حکم جلب سیار، دستوری قضایی است که به ضابطین دادگستری (مانند پلیس و نیروی انتظامی) اجازه می دهد تا فرد مورد نظر (متهم یا محکوم علیه) را در هر مکانی، فارغ از حوزه قضایی خاص، دستگیر کرده و بلافاصله به مرجع قضایی صادرکننده حکم تحویل دهند. این ویژگی «سیار بودن» به معنای قابلیت اجرای حکم در هر نقطه از کشور است که ضابطین متهم یا محکوم را مشاهده کنند، مشروط بر آنکه مدت اعتبار حکم به پایان نرسیده باشد. اهمیت این نوع حکم در این است که دیگر محدودیت های مکانی جلب عادی وجود ندارد و این امر می تواند برای افرادی که به دلایلی قصد فرار یا مخفی شدن دارند، پیامدهای جدی به همراه داشته باشد.

ویژگی های کلیدی جلب سیار شامل موارد زیر است:

• گستردگی حوزه اجرا: این حکم در تمام حوزه های قضایی کشور قابل اجرا است.
• اعتبار زمانی مشخص: حکم جلب سیار برای مدت زمان معینی صادر می شود که توسط مرجع قضایی تعیین می گردد.
• الزام آور بودن برای ضابطین: با ابلاغ این حکم، ضابطین مکلف به اجرای آن هستند.

تفاوت های اساسی: جلب عادی و جلب سیار

برای درک بهتر مفهوم جلب سیار، مقایسه آن با جلب عادی ضروری است. هرچند هر دو نوع حکم با هدف حاضر کردن افراد در مرجع قضایی صادر می شوند، اما تفاوت های عمده ای در نحوه اجرا و شرایط صدور آن ها وجود دارد:

ویژگی	جلب عادی	جلب سیار
محدوده مکانی اجرا	محدود به حوزه قضایی مرجع صادرکننده حکم	قابل اجرا در تمامی حوزه های قضایی کشور
مدت زمان اعتبار	معمولاً برای همان روز یا مدت زمان بسیار کوتاه تعیین می شود.	توسط مرجع قضایی تعیین می شود و می تواند از چند روز تا چند ماه باشد.
شرایط صدور	زمانی که فرد پس از ابلاغ احضاریه، بدون عذر موجه حاضر نشود.	زمانی که متهم/محکوم فراری یا مخفی باشد و از طرق عادی قابل دسترسی نباشد.
هدف اصلی	حضور اجباری در یک تاریخ و مکان مشخص	دستگیری فرد متواری یا مخفی در هر مکان و زمان در طول مدت اعتبار

این تفاوت ها نشان می دهد که حکم جلب سیار، اقدام قانونی شدیدتر و گسترده تری است که معمولاً در مواردی به کار گرفته می شود که افراد قصد همکاری با مراجع قضایی را نداشته و به نحوی از حضور در محاکم طفره می روند.

چه زمانی حکم جلب سیار صادر می شود؟ شرایط و موارد قانونی

صدور حکم جلب سیار تصمیمی نیست که به راحتی اتخاذ شود. این حکم، آزادی فرد را محدود می کند و به همین دلیل، صدور آن مستلزم احراز شرایط قانونی خاصی است که توسط مقام قضایی مورد بررسی قرار می گیرد. این شرایط هم در دعاوی حقوقی و هم در دعاوی کیفری، با تفاوت هایی، رعایت می شوند.

شرایط عمومی برای صدور حکم جلب سیار

پیش از بررسی موارد خاص صدور حکم جلب سیار، لازم است با شرایط کلی و اساسی که باید محقق شوند تا مقام قضایی به چنین تصمیمی برسد، آشنا شد. این شرایط عبارتند از:

• محرز بودن فرار یا مخفی شدن متهم/محکوم علیه: مهم ترین شرط این است که فرد مورد نظر، به عمد از دسترس مراجع قضایی خارج شده باشد. این امر می تواند به دلیل تغییر آدرس بدون اطلاع، پنهان شدن یا حتی خروج غیرقانونی از کشور باشد.
• عدم امکان دسترسی از طریق روش های عادی: اگر با احضاریه عادی، جلب عادی (در حوزه قضایی مشخص) یا سایر روش های معمول نتوان فرد را حاضر کرد، آنگاه می توان به سراغ جلب سیار رفت.
• ضرورت حضور فرد برای ادامه رسیدگی قضایی یا اجرای حکم: حضور فرد باید برای پیشبرد پرونده (چه در مرحله تحقیقات و چه در مرحله صدور یا اجرای حکم) ضروری باشد و عدم حضور او باعث توقف یا تعلیق روند قانونی شود.

مقام قضایی با بررسی دقیق مستندات و شواهد، از تحقق این شرایط اطمینان حاصل می کند. صدور حکم جلب سیار برای افراد زیر 18 سال نیز امکان پذیر است، اما نحوه اجرا و تصمیمات بعدی درباره آن ها تابع قوانین خاص مربوط به اطفال و نوجوانان بزهکار خواهد بود و ممکن است با تدابیر جایگزین همراه باشد.

جلب سیار در دعاوی کیفری

در دعاوی کیفری، حکم جلب سیار اغلب زمانی صادر می شود که متهم از حضور در مراحل دادرسی امتناع کرده و باعث طولانی شدن روند پرونده شود. ماده 184 قانون آیین دادرسی کیفری به صراحت در این باره تعیین تکلیف کرده است:

«در صورتی که متواری بودن متهم به نظر بازپرس محرز باشد، برگه جلب، با تعیین مدت اعتبار، در اختیار ضابطان دادگستری قرار می گیرد تا هر جا متهم را یافتند، جلب و نزد بازپرس حاضر کنند.»

این ماده قانونی، محور اصلی صدور جلب سیار در پرونده های کیفری است. بنابراین، اگر بازپرس تشخیص دهد که متهم به عمد خود را از دسترس پنهان کرده و متواری است، می تواند این حکم را صادر کند. علاوه بر متواری بودن، موارد دیگری نیز ممکن است به صدور جلب سیار منجر شود، از جمله:

• عدم حضور متهم پس از ابلاغ احضاریه های متعدد و عدم ارائه عذر موجه.
• جرایم خاص با اهمیت بالا که حضور متهم در اسرع وقت را ایجاب می کند و احتمال فرار او زیاد است.

در برخی موارد، شاکی نیز می تواند با ارائه مدارک و شواهد مبنی بر فرار یا مخفی شدن متهم، درخواست صدور حکم جلب سیار را به مرجع قضایی ارائه دهد. این امر به ویژه زمانی اتفاق می افتد که شاکی اطلاعاتی از محل احتمالی اختفای متهم داشته باشد و بخواهد روند دستگیری را تسریع کند.

جلب سیار در دعاوی حقوقی: از مهریه تا بدهی ها

برخلاف تصور رایج که جلب سیار را تنها مختص پرونده های کیفری می داند، این حکم در دعاوی حقوقی، به ویژه در ارتباط با اجرای احکام مالی، کاربرد فراوانی دارد. هدف در اینجا، تضمین اجرای محکومیت های مالی و جلوگیری از فرار بدهکار از مسئولیت های قانونی اش است.

حکم جلب سیار برای مهریه و بدهی: یکی از پرکاربردترین موارد صدور جلب سیار در دعاوی حقوقی، مربوط به عدم پرداخت مهریه و بدهی های مالی است. اگر فرد محکوم علیه (بدهکار) پس از صدور اجراییه و انقضای مهلت های قانونی، از پرداخت بدهی یا معرفی اموال خودداری کند و به نظر برسد که قصد فرار یا مخفی شدن دارد، محکوم له (طلبکار یا زوجه) می تواند درخواست صدور حکم جلب سیار را مطرح کند. شرایط صدور در این موارد معمولاً شامل:

• صدور اجراییه و ابلاغ آن به محکوم علیه.
• گذشت مواعد قانونی بدون پرداخت بدهی یا معرفی اموال کافی.
• اثبات متواری بودن یا مخفی شدن محکوم علیه به نحوی که دسترسی به او از طرق عادی ممکن نباشد.

در این شرایط، محکوم له با مراجعه به اجرای احکام دادگستری و ارائه مدارک لازم، می تواند درخواست صدور حکم جلب سیار برای مهریه یا بدهی را داشته باشد. این اقدام می تواند اهرم فشاری قوی برای وصول مطالبات باشد.

اعتبار و نحوه اجرای حکم جلب سیار

صدور حکم جلب سیار آغاز فرآیندی است که در نهایت منجر به دستگیری و حاضر کردن فرد در مرجع قضایی می شود. اما این حکم تا چه زمانی معتبر است و ضابطین چگونه آن را به اجرا درمی آورند؟

مدت اعتبار حکم جلب سیار و چگونگی تمدید آن

یکی از سؤالات کلیدی درباره جلب سیار، مربوط به مدت اعتبار آن است. برخلاف برخی تصورات، قانون گذار مدت زمان مشخص و ثابتی را برای اعتبار حکم جلب سیار تعیین نکرده است. تعیین این مدت به تشخیص مقام قضایی (بازپرس یا قاضی صادرکننده حکم) بستگی دارد و در متن حکم درج می شود.

در رویه قضایی، معمولاً احکام جلب سیار برای مدت های متفاوتی مانند یک ماه، سه ماه، یا شش ماه صادر می شوند. این مدت زمان، انعطاف پذیر است و با توجه به شرایط پرونده، اهمیت جرم یا بدهی، و میزان احتمال فرار متهم، می تواند تغییر کند. بنابراین، نمی توان به صورت قطعی گفت که یک حکم جلب سیار همیشه برای چه مدت زمانی اعتبار دارد؛ بلکه باید به تاریخ انقضای درج شده در خود حکم توجه کرد.

اگر مدت زمان تعیین شده در حکم جلب سیار به پایان برسد و فرد دستگیر نشده باشد، حکم از اعتبار ساقط می شود. در این صورت، شاکی یا خواهان برای ادامه پیگیری، باید مجدداً به مرجع قضایی صادرکننده حکم مراجعه کرده و درخواست تمدید اعتبار حکم جلب سیار را ارائه دهد. مقام قضایی با بررسی مجدد شرایط پرونده و دلایل ارائه شده، ممکن است حکم را برای دوره جدیدی تمدید کند.

فرآیند دستگیری: ضابطین چگونه حکم جلب سیار را اجرا می کنند؟

پس از صدور و ابلاغ حکم جلب سیار به ضابطین دادگستری (مانند کلانتری ها و پلیس آگاهی)، فرآیند دستگیری آغاز می شود. وظیفه ضابطین، جستجو و دستگیری فرد مورد نظر در هر نقطه از کشور است. در این فرآیند، نقش شاکی یا خواهان نیز می تواند حیاتی باشد؛ چرا که گاهی اوقات این افراد هستند که اطلاعاتی درباره محل اختفای متهم یا محکوم علیه دارند. در چنین مواردی، شاکی می تواند با مراجعه به ضابطین و ارائه اطلاعات، به تسریع روند دستگیری کمک کند.

بر اساس ماده 183 قانون آیین دادرسی کیفری، جلب افراد باید در طول روز انجام شود. با این حال، استثنائاتی نیز وجود دارد: جلب متهم و نیز اجرای قرار بازداشت موقت به استثنای مواردی که ضرورت اقتضا می کند، نباید در شب صورت گیرد. ضرورت تشخیص بازپرس یا دادگاه است و باید در پرونده قید شود. این بدان معناست که در شرایط اضطراری و با تشخیص مقام قضایی و ذکر دلیل در پرونده، دستگیری در شب نیز ممکن است.

پس از دستگیری، ضابط قضایی موظف است بلافاصله فرد جلب شده را به مرجع صالح (بازپرس یا قاضی کشیک) تحویل دهد تا در همان روز درباره وضعیت او تعیین تکلیف شود. این تعیین تکلیف می تواند شامل اخذ دفاعیات، تفهیم اتهام، صدور قرار تأمین کیفری (مانند کفالت یا وثیقه) یا قرار بازداشت موقت باشد.

جلب سیار و ورود به منزل: آیا اجازه ورود به ملک شخصی وجود دارد؟

یکی از نگرانی های رایج در مورد حکم جلب سیار، این است که آیا ضابطین دادگستری می توانند صرفاً با داشتن این حکم، وارد منزل یا محل کار افراد شوند؟ پاسخ صریح و قانونی به این پرسش «خیر» است.

ورود به حریم خصوصی افراد، از جمله منزل یا محل کار، نیاز به مجوز قضایی جداگانه دارد. این موضوع در تبصره 3 ماده 184 قانون آیین دادرسی کیفری به روشنی بیان شده است:

«در صورتی که متهم در منزل یا محل کار خود یا دیگری مخفی شده باشد، ضابطان باید، حکم ورود به آن محل را از مقام قضائی، اخذ کنند.»

بنابراین، صرف داشتن حکم جلب سیار به معنای مجوز ورود به منزل نیست. برای ورود به ملک شخصی، ضابطین باید علاوه بر حکم جلب سیار، یک حکم قضایی دیگر نیز از مقام صالح (بازپرس یا دادستان) برای ورود به منزل یا محل کار اخذ کنند. ورود بدون مجوز به ملک شخصی، تخلف قانونی محسوب شده و می تواند پیامدهای حقوقی برای ضابطین به همراه داشته باشد. همچنین، این حکم برای خانم ها نیز صادر می شود، چرا که جنسیت تفاوتی در الزامات قانونی ایجاد نمی کند؛ تنها ممکن است در نحوه نگهداری یا بازجویی از آن ها ملاحظات خاصی (مانند حضور مامور زن) رعایت شود.

حکم جلب سیار با نیابت قضایی: وقتی متهم در حوزه ی دیگری است

همانطور که پیشتر اشاره شد، حکم جلب سیار به ضابطین این اجازه را می دهد که فرد را در هر نقطه از کشور دستگیر کنند. اما از نظر صدور حکم، مراجع قضایی معمولاً تنها در حوزه صلاحیت محلی خود می توانند دستور صادر کنند. در نتیجه، اگر متهم یا محکوم علیه در حوزه قضایی دیگری اقامت داشته باشد، مقام قضایی صادرکننده حکم نمی تواند مستقیماً دستور جلب سیار را در آن حوزه به اجرا درآورد.

در این مواقع، مفهوم «نیابت قضایی» مطرح می شود. نیابت قضایی به این معناست که یک مقام قضایی، اختیارات خود را برای انجام یک اقدام مشخص، به مرجع قضایی صالح در حوزه دیگری تفویض می کند. در مورد حکم جلب سیار نیز، اگر متهم خارج از حوزه قضایی مرجع صادرکننده باشد، مقام قضایی می تواند به مرجع قضایی محل اقامت متهم، نیابت قضایی بدهد تا حکم جلب سیار را در آن حوزه صادر و اجرا کند. این فرآیند تضمین می کند که حدود صلاحیت محلی رعایت شده و در عین حال، امکان دستگیری متهم در هر نقطه از کشور فراهم باشد.

نظریه اداره کل حقوقی و تدوین قوانین قوه قضائیه نیز این موضوع را تأیید کرده است. به عنوان مثال، در یکی از نظریه های این اداره کل (شماره و تاریخ 1240/7-18/2/1381)، تصریح شده است: قاضی، تنها در حوزه قضائی خود می تواند دستور جلب سیار متهم را صادر نماید و صدور جلب سیار برای متهم، در خارج از حوزه قضائی دادگاه، فاقد مجوز قانونی است مگر اینکه با تفویض نیابت قضائی به مرجع قضائی محل اقامت متهمی که خارج از حوزه قضائی خودش باشد، اقدام قانونی، مبذول دارد. این نظریه به خوبی بیانگر لزوم استفاده از نیابت قضایی در این شرایط است.

راهکارهای عملی در مواجهه با حکم جلب سیار

مواجهه با حکم جلب سیار می تواند برای هر فردی تجربه ای ناخوشایند و استرس زا باشد. اما مهم است بدانیم که این پایان راه نیست و راهکارهای قانونی متعددی برای رفع یا لغو این حکم وجود دارد. آگاهی از این راهکارها می تواند به افراد کمک کند تا با آرامش و آگاهی بیشتری به مدیریت وضعیت خود بپردازند.

چگونگی رفع یا لغو حکم جلب سیار: گام های موثر

برای فردی که حکم جلب سیار برای او صادر شده است، انجام اقدامات به موقع و صحیح، اهمیت فراوانی دارد. بی توجهی به این حکم می تواند به دستگیری و عواقب نامطلوبی منجر شود. مهمترین اقدامات برای رفع یا لغو حکم جلب سیار عبارتند از:

1. حضور داوطلبانه در مرجع قضایی: ساده ترین و اغلب بهترین راهکار، مراجعه و حضور داوطلبانه به دادسرا یا دادگاه صادرکننده حکم است. این اقدام نشان دهنده حسن نیت فرد بوده و می تواند در تصمیم گیری مقام قضایی مؤثر باشد. با حضور داوطلبانه، فرد از دستگیری غیرمنتظره در اماکن عمومی یا محل کار جلوگیری می کند و می تواند روند رسیدگی به پرونده خود را تسریع کند.
2. پرداخت بدهی یا انجام تعهد: در دعاوی حقوقی، به ویژه پرونده های مهریه یا بدهی های مالی، پرداخت اصل بدهی یا اقساط آن، یکی از راه های اصلی رفع جلب سیار است. اگر فرد بتواند با شاکی به توافق رسیده و تعهدات مالی خود را انجام دهد، شاکی می تواند از درخواست جلب صرف نظر کرده یا رضایت خود را اعلام کند.
3. معرفی کفیل یا تودیع وثیقه: در دعاوی کیفری، برای تضمین حضور متهم در جلسات دادگاه و جلوگیری از فرار او، مقام قضایی ممکن است قرار تأمین کیفری صادر کند. این قرار می تواند شامل معرفی کفیل (شخصی که متعهد به حضور متهم در ازای مبلغی می شود) یا تودیع وثیقه (نقدی، ملک، یا ضمانت نامه بانکی) باشد. با تأمین قرار صادره، حکم جلب سیار لغو خواهد شد.
4. جلب رضایت شاکی/خواهان: در بسیاری از جرایم قابل گذشت و همچنین در دعاوی حقوقی، جلب رضایت طرف مقابل می تواند به لغو حکم جلب سیار منجر شود. مذاکره و توافق با شاکی یا خواهان، یک راهکار مؤثر برای پایان دادن به پرونده و رفع جلب است.
5. مراجعه به وکیل متخصص: نقش وکیل در این موارد حیاتی است. یک وکیل متخصص می تواند با بررسی دقیق پرونده، بهترین راهکار قانونی را برای رفع جلب سیار ارائه دهد، مراحل حقوقی را پیگیری کند، و در دادگاه یا دادسرا از حقوق موکل خود دفاع کند. حضور وکیل می تواند از بروز اشتباهات احتمالی جلوگیری کرده و روند را تسریع کند.

بی توجهی به حکم جلب سیار می تواند عواقب جدی از جمله دستگیری ناگهانی، بازداشت طولانی تر و حتی تشدید اتهامات را در پی داشته باشد. بنابراین، اقدام به موقع و مشاوره با یک متخصص حقوقی، بهترین رویکرد است.

پیگیری حکم جلب سیار: امکان استعلام آنلاین و روش های دیگر

یکی دیگر از دغدغه های افراد، امکان پیگیری و استعلام حکم جلب سیار است، به ویژه برای کسانی که نگران صدور چنین حکمی برای خود یا اطرافیانشان هستند. متأسفانه، امکان استعلام آنلاین مستقیم و عمومی برای حکم جلب سیار توسط افراد عادی وجود ندارد. سامانه ثنا (سامانه ابلاغ الکترونیک قضایی) صرفاً برای ابلاغ اوراق قضایی به افرادی است که مشخصاتشان در سیستم ثبت شده و احراز هویت شده اند. حکم جلب سیار معمولاً به شاکی و ضابطین ابلاغ می شود و اطلاعات آن به صورت عمومی در دسترس نیست تا از سوءاستفاده های احتمالی جلوگیری شود.

با این حال، روش های رسمی و مطمئنی برای پیگیری وجود دارد:

• مراجعه حضوری به دادسرا یا دادگاه: معتبرترین راه، مراجعه حضوری به شعبه بازپرسی یا اجرای احکام دادگاه است که پرونده در آنجا در حال رسیدگی است. با ارائه مدارک شناسایی و شماره پرونده، می توان از وضعیت پرونده و وجود یا عدم وجود حکم جلب سیار مطلع شد. البته این روش ممکن است برای برخی افراد با استرس همراه باشد.
• پیگیری از طریق وکیل: بهترین و امن ترین راه، ارجاع پیگیری به یک وکیل دادگستری است. وکیل با دسترسی های قانونی و دانش تخصصی خود، می تواند به سرعت و بدون حضور مستقیم موکل، از وجود حکم جلب سیار اطلاع پیدا کرده و اقدامات لازم را برای رفع آن آغاز کند. این روش از نگرانی های احتمالی فرد در مواجهه با مراجع قضایی نیز می کاهد.
• پیگیری توسط شاکی (در صورت دریافت نسخه حکم): اگر شاکی یا خواهان نسخه ای از حکم جلب سیار را دریافت کرده باشد، می تواند از طریق آن، مراحل پیگیری را ادامه دهد و با ضابطین همکاری کند.

در نهایت، آگاهی از این روش ها می تواند به افراد کمک کند تا در صورت لزوم، با مدیریت صحیح و قانونی، به حل و فصل مسائل حقوقی خود بپردازند و از بروز تبعات ناخواسته جلوگیری کنند.

در سراسر این مقاله، به مفهوم جلب سیار، شرایط و موارد صدور آن، مدت اعتبار و نحوه اجرا، و همچنین راهکارهای عملی برای رفع آن پرداختیم. مشخص شد که حکم جلب سیار دستوری گسترده و مؤثر در نظام قضایی ایران است که برای تضمین حضور متهمان و محکومان در برابر قانون به کار می رود و در هر دو حوزه حقوقی و کیفری کاربرد دارد. نکته کلیدی این است که صدور این حکم نیازمند احراز شرایط خاصی مانند متواری بودن فرد است و ورود به منزل صرفاً با حکم جلب سیار امکان پذیر نیست و به مجوز قضایی جداگانه نیاز دارد.

آگاهی از این اطلاعات، برای هر شهروندی که ممکن است با مسائل حقوقی مواجه شود، حیاتی است. درک حقوق و مسئولیت ها، بهترین سپر دفاعی در برابر چالش های قانونی است. در صورت مواجهه با حکم جلب سیار یا هرگونه ابهام حقوقی مرتبط، توصیه می شود که حتماً با یک وکیل متخصص مشورت شود. مشاوره حقوقی تخصصی، راهنمایی های لازم را برای اقدام صحیح و به موقع فراهم می کند و می تواند از بروز مشکلات بزرگ تر جلوگیری نماید.